کد مطلب:12227 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:687

گنجینه پرسمان » احكام

آيا اين مطلب كه چنانچه كسي دنبلان گوسفند را بخورد تا چهل روز نماز و روزهاش باطل است، صحيح است؟

بيشك يكي از چيزهاي مؤثر در روح و جسم انسان تغذيه است، لذا قرآن كريم ميفرمايد: فَلْيَنظُرِ الاْ ?ًِنسَـَنُ إِلَيَ طَعَامِهِ(عبس،24); يعني انسان هنگامي كه ميخواهد غذايي را بخورد، ابتدا دقيقاً بايد در آن بنگرد كه چه چيزي را ميخواهد بخورد؟ آيا براي روح و جانش مفيد است يا مضرّ؟ حلال است يا حرام... و...

در جاي ديگر نيز ميفرمايد: ...كُلُوا مِنَ الطَّيِّبَـَتِ وَ اعْمَلُوا صَـَـلِحًا...;(مؤمنون، 51) از غذاهاي پاكيزه بخوريد و عمل صالح انجام دهيد. برخي از مفسران معتقدند ذكر اين دو (خوردن غذاي پاك و انجام عمل صالح) پشت سر يكديگر دليل بر وجود يك نوع ارتباط بين آن دو است و اشاره به اين است كه غذاهاي مختلف آثار اخلاقي متفاوتي دارد، غذاي حلال و پاك، روح را پاك ميكند و سرچشمة عمل صالح ميشود، و غذاي حرام و ناپاك روح و جان را تيره و زمينه اعمال ناصالح را فراهم ميگرداند; در مورد آثار وضعي تغذيه (حلال و حرام) فرقي بين مسلمان و غير مسلمان نيست.(ر.ك: اخلاق در قرآن، آية الله مكارم شيرازي، ج، ص-214، مدرسة الامام علي بن ابيطالب/ تفسير نمونه، آية الله مكارم شيرازي، ج، ص، دارالكتب الاسلاميه.)

از حيوانات حلال گوشت پانزده چيز حرام است كه يكي از آنها دنبلان است. اين پانزده چيز عبارتند از: خون، فضله، نري، فرج، بچهدان، غدد كه آن را دشول ميگويند، تخم كه آنرا دنبلان ميگويند، چيزي كه در مغز كلّه است و به شكل نخود ميباشد، مغز حرام كه در ميان تيرة پشت است، پي كه در دو طرف تيرة پشت سر است، زهرهدان، سپرز (طحال)، بولدان (مثانه)، حدقه چشم، چيزي كه در ميان سم است و به آن ذات الاشاجع ميگويند.(توضيح المسائل مراجع مطابق با فتاواي دوازده نفر از مراجع معظم تقليد، سيد محمد حسن بنيهاشمي خميني، ص 527، جامعه مدرسين.)

در مورد قبول نشدن روزه و نماز، روايتي به مضموني كه در پرسش آمده نيافتيم. امّا روايتي از پيامبراكرمدر مورد لقمة حرام آمده كه شامل هر نوع لقمه حرام ميشود. در اين روايت پيامبر اكرم ميفرمايد: كسي كه لقمه حرامي بخورد چهل روز نمازش قبول نميشود. و چهل روز دعايش مستجاب نميگردد و هر گوشتي كه با لقمه حرام ميرويد آتش به آن سزاوار است. و حتي يك لقمه حرام، باعث روييدن گوشت ميشود.(بحارالانوار، علامه مجلسي، ج 63، ص 314، مؤسسه الوفأ.)

شايان ذكر است مفهوم احاديثي كه قبولي نماز را به مدت چهل روز رد ميكنند، به معناي باطل بودن نماز نيست. توضيح اين كه: قبولي عبادات، غير از صحت آن است; ممكن است عبادتي صحيح باشد و پس از ادأ نياز به اعاده يا قضا نداشته باشد، ولي در عين حال، به خاطر نداشتن شرايط قبولي عبادت، در درگاه الهي پذيرفته نشود، بنابراين اگر بخواهيم عبادتمان مقبول درگاه حق شود، بايد از اموري كه مانع قبولي آن است، بپرهيزيم.